Waarom wonen bij Stichting Ela een uitkomst is

Vader Harry vertelt over zijn zoon en zijn ervaringen bij Stichting Ela. Hij blikt als eerste terug op de tijd voor Stichting Ela. En waarom hij opzoek ging naar iets anders voor een laatste keer.

“Op hetgeen Stichting Ela heeft bereikt met mijn zoon Thijs had ik nooit meer durven hopen. Hij heeft weer de uitstraling van zo’n 20 jaar geleden. Vanaf zijn 18de rolde hij van de ene instelling in de andere, nergens kon men voldoende met zijn problematiek overweg en moest hij verhuizen. Totdat hij tenslotte terecht kwam in een tbs-inrichting, zonder dat hij een strafbaar feit gepleegd had. Het was een noodgreep voor een tijdelijk verblijf van 2 jaar, wat uiteindelijk ruim 3 jaar werden. Thijs heeft daar zijn laatste stukje zelfrespect verloren, van de dagelijkse 24 uur bracht hij er soms 22 in zijn cel door waarvan de deur werd afgesloten. Daarnaast werd hij geregeld voor een paar uur in de separeer geparkeerd om weer rustig te worden.”

Weer een glimlach!

“Uiteindelijk kwam Stichting Ela in beeld, waar Thijs vanaf het allereerste begin verblijft. En als ik dan nu zie hoe hij is veranderd: Hij lacht weer, is behulpzaam, heeft weer kwaliteit van leven. Gewoon een zoon zoals hij was zo’n 20 jaar geleden.” Onlangs kwam Thijs op de ouderavond binnen lopen met een pakketje onder zijn arm. Via gebruiktspeelgoed.nl had ik wat besteld van Lego. Hij kwam met zijn begeleider het pakketje bezorgen. Hij had geholpen met het uitzoeken, sorteren, inpakken en ook het bezorgen dus!”

Stichting Ela maakt het verschil

Wat opvalt is dat Harry positief is over Stichting Ela. Waar Thijs nu al meerdere jaren woont. Harry merkt enkele verschillen op tussen Stichting Ela en voorgaande locaties waar Thijs woonde.

“Hier komt hij niet in de separeer! Die is er trouwens niet. Men lost daar de problematiek op een andere wijze op en dat werkt erg goed. Natuurlijk heeft hij 24 uurs zorg nodig, daar komt hij nooit meer van af. Maar hij is aanspreekbaar en corrigeerbaar. En de drang tot het vernielen van spullen wanneer hij boos is, is grotendeels uit zijn systeem. Heel lang heeft hij met depressieve gevoelens geworsteld, tot de doodswens aan toe. Nu geeft hij zelf aan blij te zijn met de plek waar hij woont. Dat het zover gekomen is kan alleen maar bereikt worden door goed geschoold personeel met allemaal de neus dezelfde kant op. Daarnaast wordt er serieus naar ouders geluisterd betreffende eigen ervaringen en kennis. Het is geweldig dat mijn zoon hier eindelijk gewoon mag zijn wie hij is. Ik ben met Thijs in vele instellingen geweest, maar je merkt aan alles dat het er hier anders aan toegaat. De communicatie loopt makkelijker, met de begeleiders kan men eigenlijk altijd wel snel in gesprek komen als daaraan behoefte is. Daarnaast heb ik de indruk dat er gedegen wordt bekeken of een sollicitant met deze doelgroep overweg kan

Niet iedereen die beschikbaar is, is ook geschikt. En de bereidheid te willen leren is groot. Bovendien is er binnen het personeel weinig verloop, wat toch iets zegt over de sfeer binnen de stichting. De kleinschaligheid op de Kattewaard is een enorme pre, iedereen kent elkaar wat voor deze cliënten heel erg belangrijk is. Afspraken zijn makkelijker te hanteren, er is grote duidelijkheid. Ik hoop dan ook dat behoud van Stichting Ela gegarandeerd blijft en het enthousiasme waar men hier werkt, niet zal afnemen.”